Laatste weekjes Zuid-Amerika...

Helaas ben ik alweer back in Nederland, dus hierbij mijn laatste blog...

We waren gebleven bij de Copacabana in Bolivia aan lake Titicaca waar ik een beetje last had van de hoogteziekte. Ondanks dat ik de hele dag op bed had gelegen, had ik toch nog slecht geslapen door de misselijkheid dus hadden we besloten niet meer naar Isla del Sol te gaan hiken, maar naar lager gebied te gaan namelijk Cusco. Na meerdere taxiritjes en bussen kwamen we 's avonds aan in Cusco. Daar hebben we even wat gegeten en toen naar bed gegaan. Donderdag zijn we de stad een beetje gaan verkennen en verhuisd naar een superleuk hostel. Helaas voelde Josien zich nu niet lekker die dag, dus een beetje rustig aan gedaan. Vrijdag gingen we een workshop fotografie op de San Pedro markt doen met Faces of Cusco (topbedrijf)! Samen met twee andere toeristen kregen we eerst een beetje uitleg over fotografie om die kennis daarna proberen toe te passen op de markt. Daar kregen we ook uitleg over alle typisch Peruviaanse gebruiken en producten. 's Avonds lekker gegeten en toen in het hostel gaan borrelen. Daar wat Duitsers en Nederlanders tegengekomen en toen besloten om met zijn allen nog even de stad onveilig te maken! Nou, dat was zeker gelukt, echt een topavondje gehad in een Peruviaanse bar. Zaterdag lekker uitgeslapen en alleen een beetje rondgestruind en gedronken en gegeten in de stad.

Zondag was het namelijk tijd voor onze reis naar Machu Picchu! Na een busrit van zes uur moesten we nog twee uur lopen langs de spoorlijn om uit te komen bij het dorpje bij de Machu Picchu. We hadden al gehoord dat er op de Machu Picchu heel veel muggen zaten, maar we dachten met 25 graden gaan we de wandeling naar het dorpje wel even in een korte broek doen. Slecht plan, want ik stond letterlijk 3 minuten uit het busje en er zaten meer dan 100 muggen op mijn benen (en nee dat is helaas niet overdreven). Dus dat was een goed begin van de mooie wandeling ;)
In het dorpje Aguascalientes aangekomen stond de volgende faalactie te wachten, want we hadden een hotel geboekt in Aguascalientes de dag van tevoren omdat het zo toeristisch is daar. Echter hadden we geen adres opgeschreven en kende niemand het hotel. Na een tijdje ging iemand het voor ons opzoeken en bleek het een hotel in Aguascalientes Mexico te zijn... whoops haha. Snel ander hostel gezocht, kaartje gekocht, gegeten en op tijd naar bed. Om half vier stond de wekker, want de man van de kaartjes had gezegd dat het open ging om vijf uur en het was nog een uur hiken omhoog. Toen we echter wakker werden begon ik te twijfelen en checkte ik op de kaartjes, waarop stond dat het dus pas om zes uur open ging... dus nog maar even gaan slapen en toen gecheckt op internet waar half zes stond, dus toen weer uit bed gesprongen en snel op weg gegaan. Na een uur zweten als een malle van het trapklimmen, kwamen we aan bij de ingang waar al een rij stond. Toen we uiteindelijk binnen waren om de mooie zonsopgang te zien, was het zo mistig dat we helemaal niets zagen van de hele berg; faal nummer 4 haha. Na een paar uur wachten werd het beter en hebben we toch een paar toeristenkiekjes kunnen maken. Toen de terugtocht terug naar beneden en langs het spoor gemaakt om terug te rijden naar Cusco.

Dinsdag was het tijd voor onze laatste en tevens langste busreis van 20 uur, maar na meer dan 250 uur in de bus doorgebracht te hebben waren we zo getraind dat het voorbij vloog eigenlijk. Daar kwamen we woensdagmiddag aan, waarna we een beetje door de stad zijn gaan lopen en in de avond naar het fonteinenpark met een mooie show zijn geweest. Donderdag was het ons laatste echte dagje in Zuid-Amerika helaas. Nog een beetje sightseeing gedaan, geshopt en in de avond lekker samen gekookt en gechilled in het hostel. Vrijdagochtend stond de wekker om half vijf om op tijd op het vliegveld te zijn voor onze vlucht van half 9. Helaas, bleek deze geannuleerd te zijn... De volgende vlucht ging om 13 uur, maar dan zouden we onze overstap naar München missen, dus dat had geen zin. Na veel zeuren, hadden ze een andere mogelijkheid gevonden om via Madrid naar Amsterdam te vliegen. Echter zou ik eigenlijk nog naar Oktoberfest gaan, maargoed ze vlogen maar 1x per dag naar München, dus dat was helaas geen optie meer. Toen was het een kwestie van 12 uur wachten op het vliegveld, gelukkig wel met gratis eten, drinken, belminuten voor de telefooncel, internet en met onze Yatzee hebben we ons prima vermaakt. Na een lange vlucht kwamen we aan in Madrid en toen gelijk door naar Amsterdam waar onze lieve ouders alweer stonden te wachten. Nu dus weer back to reality helaas... een stage en huisje in Utrecht zoeken zodat ik kan afstuderen en weer verder kan met reizen!

En om lekker cliché te eindigen, nog een paar grappige weetjes over Z-A
- Ze hebben overal hetzelfde autoalarm, die klinkt als een kermisattractie met tien verschillende deuntjes achter elkaar en je ongeveer 10 x per dag hoort.
- Als een auto achteruit rijdt, gaat het deuntje van 'waar is toch dat zebrahondje voor' (lambada)
- Ze houden heel erg van gelatine, dus overal worden bekertjes gelatine verkocht (ja, ook volwassenen vinden dat lekker daar)
- Er zijn heel weinig bedelaars, bijna iedereen verkoopt wel wat bijvoorbeeld losse zuurtjes voor 5 cent; de lokale bussen stoppen ook om zomaar 5 verkopers binnen te laten om te verkopen en er vijf minuten later weer uit te zetten
- Ga niet aangeschoten in een bus zitten, dan komen er namelijk acht politiemannen de bus in om je eruit te halen
- Boliviaanse vrouwen/meisje kleden zich superlelijk: lees een oma-rok die lekker wijd staat, een schort en twee lange zwarte vlechten met frutsels.
- Flesjes water zijn er nooit 500ml, maar bijna altijd rond de 600ml.
- Je mag geen wc papier in de wc gooien, dus dat was weer even wennen in Nederland ;)
- Stelletjes zijn heel kinderachtig, als ze bijv. voor een busreis van een half uur niet naast elkaar kunnen zitten worden ze boos en moet heel de bus verhuizen.
- Bij een trouwkaart (die lekker kitsch goud zijn) krijg je altijd een toegangskaartje voor een x aantal personen die je moet meenemen om binnen te komen
- er bestaan 5000 aardappelsoorten in de wereld waarvan er 3000 uit Peru komen
- straattelefoons zijn hier nog helemaal hip
- onze kleren die we in de zak stoppen voor het goede doel, komen daadwerkelijk aan in Bolivia (ik zag een jurkje van 5 jaar geleden van mij hangen in zo'n shop voor 50ct).

Thanks voor het lezen van mijn blog en tot de volgende reis :D